Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

Νέα και Όμορφη

Κορίτσι 17 Μαΐων από (φραγκάτο) σπίτι αρχίζει να εκδίδεται ιντερνετικά… Ο Οζόν, χωρίς να απαντά στα φλέγοντα ζητήματα του φιλμ, λατρεύει την πρωταγωνίστριά του και έχει ορισμένες θαυμάσιες σκηνές.

Άκου τώρα! Η ωραιότατη καστανή και γκριζομάτα Ιζαμπέλ (καλή η ανερχόμενη πρώην μοντέλα Βακτ), το καλοκαίρι που κλείνει τα 17 της, χαρίζει την παρθενία της σε έναν συνομήλικο οικογενειακό φίλο. Νύχτα, στην παραλία. Κι είναι κάτι που το επεδίωξε –σχεδόν ψυχρά. Τώρα, η Ιζαμπέλ ξέρει τι… εστί βερίκοκο. Κι ενώ η ίδια ζει μεγαλοαστικά, μαζί με τη μάνα της (Παγιά), τον 13χρονο αδελφό της και τον δεύτερο σύζυγο της μάνας της (πολύ καλός ο Πιερό, οι σκηνές με την πρόγονή του είναι εξαιρετικές) κι έχει ό,τι ποθήσει η εφηβική ψυχή της, η «νέα και όμορφη» του τίτλου αρχίζει αυθορμήτως κι από μόνη της να εκδίδεται. Ενώ παράλληλα, βέβαια, φοιτά στο λύκειο.

Στήνει μια προσωπική ιστοσελίδα με φωτογραφίες-κράχτες, συνεννοείται με SMS σε ειδικό κινητό, ε, και πάει στο λουσάτο ξενοδοχείο για… δουλειά.

Ο Οζόν επιλέγει να πει την ιστορία του με τρόπο γοητευτικό. Χωρίς στιγμή να αφήνει από τα μάτια του την όμορφη πρωταγωνίστρια-όχημά του, ο φακός παρακολουθεί «τις εξελίξεις» μέσα από τις τέσσερις εποχές του χρόνου (σχετικές κάρτες-μουσικά ιντερλούδια πέφτουν στην οθόνη, χωρίζοντας σαφώς την ταινία). Το δε στόρι δεν κάθεται να σου «εξηγηθεί» υπερβολικά. Μολαταύτα, οι τελείες του σεναρίου ενώνονται αβίαστα, pas de problème.

Ακόμη κι αν, κάποιες στιγμές, αυτό που προκύπτει από τις ενωμένες τελείες φαντάζει ολίγον… τηλεοπτικό ως προς το μελόδραμά του. Εν πάση περιπτώσει, η μικρή έχει σουξέ, τα 100ευρα μαζεύονται τάχιστα στο τσαντάκι που κρύβει στην εφηβική ντουλάπα, οι γονείς το μόνο που σχολιάζουν είναι ότι η Ιζαμπέλ, αίφνης, κάνει διαρκώς ντους… Και τότε, ο Ζορζ (Λέιζεν), ο «αγαπημένος της» πελάτης, υπερεβδομηκοντούτης και on Viagra, παθαίνει καρδιακή προσβολή και πεθαίνει πάνω στην ερωτική πράξη... Οι αποκαλύψεις καταπίπτουν. Χαμός στο σπίτι. Και οι σκηνές όπου η πεσμένη από τα σύννεφα μάνα κοντράρεται με τον γνήσιο ναρκισσευόμενο κυνισμό της έφηβης Ιζαμπέλ εντυπωσιάζουν με τη φυσικότητα μα και την αρτιστίκ ευαισθησία τους.

Η ταινία κάνει υπόκωφα σχόλια για την εγγενή πρόκληση της αφυπνιζόμενης λίμπιντο, και για το ιταμό παιχνίδι της με τη φωτιά. Επίσης, διαθέτει μια άκρως «ευρωπαϊκή» τελική σκηνή μεταξύ της Ιζαμπέλ και της Αλίς, της χήρας του πελάτη Ζορζ, την οποία υποδύεται η πάντα υπέροχη Σαρλότ Ράμπλινγκ.

Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι πως η ταινία αδυνατεί να προτείνει μια κάπως πιστευτή απάντηση στο φυσιολογικότατο ερώτημα, «Και γιατί τα έκανε όλα αυτά η κοπελιά;». Από την άλλη, βέβαια, και αυτή η μέχρι τέλους αμφιθυμία και αμφισημία της ηρωίδας και των επιλογών της, έχει τη γοητεία της. Να, τέτοια κάνει ο Οζόν με τις ταινίες του: σου βάζει φυτιλιές, σολάρει στο δημιουργικό σκέλος και μετά, πουφ! Σκάει το δήθεν πυροτέχνημα κι αποδεικνύεται μάλλον… στρακαστρούκα.

Συναισθηματικό πατιρντί, η Φρανσουάζ Αρντι να τραγουδά, μια τύπου Sixties, απροκάλυπτη πριμοδότηση της πρωταγωνίστριας, ανάδειξη κάποιων παραμέτρων του ζητήματος –και μετά; Τι; Ένα «Je ne sais quoi» και σχεδόν τίποτα άλλο, φοβάμαι.